Panel ekspertów Narodowego Instytutu Zdrowia USA opracował wskazówki kliniczne ułatwiające wyłonienie grupy chorych z otyłością, którzy są kandydatami do leczenia operacyjnego. Jako główną rekomendację należy uznać następujący wniosek: „interwencja chirurgiczna jest opcją dla starannie dobranych chorych z otyłością BMI>40 kg/m2 lub BMI 35> kg/m2 ze współistniejącymi chorobami, u których zawiodły inne mniej inwazyjne metody i którzy znajdują się w grupie wysokiego ryzyka zachorowalności i śmiertelności z powodu otyłości”. Podkreślono również konieczność leczenia interdyscyplinarnego (lekarz, dietetyk, psycholog) oraz pozostawania pod kontrolą lekarską aż do końca życia.
Jako najbardziej istotne kryteria służące kwalifikacji chorych otyłych do operacji uznaje się:
- Nadwaga co najmniej 40 kg powyżej idealnej masy ciała (wg Metropolitan Life Insurance Table of Desired Weight)
- BMI>40 lub BMI>35 kg/m2 z chorobami współistniejącymi
- Obecność otyłości przez co najmniej 5 lat
- Niepowodzenie leczenia zachowawczego
- Brak schorzeń psychicznych, które mogłyby utrudnić właściwą współpracę z lekarzem
- Pełne zrozumienie ryzyka i korzyści związanych z leczeniem chirurgicznym
- Chęć poddania się przez chorego schematowi przyjętemu przez lekarza w okresie przed- i pooperacyjnym
Wiek osób poddanych kwalifikacji do operacyjnego leczenia otyłości stopniowo ulega przesunięciu zarówno poniżej 18 r.ż. (w USA kwalifikowane są dzieci i młodzież w przypadkach BMI>45 kg/m2) jak i powyżej 65 r.ż. (każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie, z dokładną oceną ryzyka i korzyści wykonanego zabiegu).
Decyzja odnośnie kwalifikacji do zabiegu bariatrycznego oraz wybór rodzaju zabiegu każdorazowo wymaga indywidualnej analizy wyników badań danego pacjenta. Wymaga całościowej, wielospecjalistycznej oceny stanu zdrowia chorego. Zalecane są opinie lekarza ogólnego, chirurga, anestezjologa, dietetyka oraz psychologa/psychiatry.
