Wskaźnik masy ciała BMI (ang. Body Mass Index) jest prostym sposobem oceny, czy aktualna masa ciała jest prawidłowa w stosunku do wzrostu.
Światowa Organizacja Zdrowia definiuje otyłość według wskaźnika BMI (Body Mass Index) jako BMI ≥ 30 kg/m2, gdzie klasyfikacja kliniczna rozróżnia otyłość pierwszego (BMI ≥ 30 – 35 kg/m2), drugiego (BMI ≥ 35 – 40 kg/m2) oraz trzeciego stopnia (BMI ≥ 40 kg/m2). Przyjmuje się, iż otyłość olbrzymią (ang. morbid obesity) rozpoznajemy przy BMI ≥ 40 kg/m2 lub BMI ≥ 35 kg/m2, ale z chorobami współistniejącymi takimi jak cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze i inne. Z chirurgicznego punktu widzenia wyróżnia się otyłość olbrzymią (BMI > 40 kg/m2) oraz superotyłość (BMI > 50 kg/m2), które nie poddają się leczeniu farmakologicznemu i dietetycznemu oraz są wskazaniem do leczenia chirurgicznego.
BMI = masa ciała [kg] / wzrost 2 [m2]
Wg Światowej Organizacji Zdrowia:
- BMI większe lub równe 25 – nadwaga
- BMI większe lub równe 30 – otyłość
Klinicznie otyłość dzieli się na trzy stopnie ze względu na wartość BMI:
- Stopień I – 30 – 35 kg/m2
- Stopień II – 35 – 40 kg/m2
- Stopień III – od 40 kg/m2
W chirurgii rozróżnia się również:
- otyłość olbrzymią BMI > 40 kg/m2
- superotyłość BMI > 50 kg/m2
